داستان بازی METRO: LAST LIGHT

Metro: Last Light آمده تا ما را باری دیگر در مسکویی ویران شده قرار دهد و در مترو ها ی تاریک تنهایمان بگذارد. عنوانی که توانسته با حفظ اصول موفق قسمت قبلی به همراه اتمسفری بی نظیر و همچنین گیم پلی بسیار بهبود یافته را جزو بهترین بازی های امسال قلمداد شود.

با استوری جی پی همراه باشین تا یک بازی اکشن و شوتر اول شخص رو بخونین..

نام: Metro: Last Light

سازنده: ۴A Games

ناشر:Deep Silver

سبک: First Person Shooter

پلتفرم: PC ، Xbox360 ، PS3

باکس آرت نسخه ی pc

کابوس ها ادامه دارند :

Last Light باز هم شما را به مسکویی برمی گرداند که توسط جنگ های هسته ای چیزی جز یک ویرانه از آن باقی نمانده است و بشریت برای  جلوگیری از روبرو شدن  با تشعشعات هسته ای در سطح زمین و در مترو های زیر زمینی با یکدیگر متحد شده اند. در این بین همچنان به مانند نسخه ی قبل یک رنجر جوان با نام آرتیوم قهرمان اصلی داستان می باشد. در آغاز بازی آرتیوم توضیح می دهد که چگونه حوادث Metro 2033 منجر به پایه گذاری Metro: Last Light شد. اگر قسمت قبلی را تجربه کرده باشید حتما می دانید دو پایان در بازی وجود داشت. Last Light با فرض همان پایانی که شما تصمیم به نابودی موجوداتی با نام The Dark Ones گرفتید و چهره ی آن ها را از روی زمین پاک کردید شروع می شود. اما در ادامه فاش می شود که همچنان از بین این گونه های نابود شده یکی ازThe Dark One ها باقی مانده است  حال آرتیوم که این بار به عضویت رسمی گروه رنجرها در آمده دوباره بازگشته تا این موجود  باقی مانده را پیدا کند. هر چند که معلوم نیست که آیا تصمیم درست این است که آن  را نابود کنید یا تلاش کنید که با این موجودات ارتباط برقرار کنید. چرا که محتدانی که همراه شما هستند قطعا خواهان نابودی آن می باشند ، اما ارتباط منحصر به فرد آرتیوم با موجودات Dark Ones باعث شده تا او در مورد ویرانی هایی که برای این موجودات به بار آورده احساس گناه داشته باشد. این در واقع آغازی برای روبرو شدن با خطرات دنیای مترو آخرین نور می باشد.

در واقع همین مسئله ی آرتیوم است که باعث شده تا مبارزات بسیار شخصی تر شوند و یک بازی پر از احساسات را به ارمغان بیاورد. در طول وقایع مترو : آخرین نور شما با احزاب مختلف مترو با نام های Nazis, bandits و Red Line روبرو می شوید که هر کدام از این گروه ها دارای عقاید مختلف خود هستند. Nazis ها را می توان کسانی نامید که به نوعی هر کسی که تغییر شکل داده باشد را می کشند . در واقع Nazis با استفاده از تمامی ترفند های غیر مستقیم خود قصد تصرف کل تونل های مترو را دارند. The Red Line اصلی ترین دشمنانی هستند که در بازی با آن ها روبرو می شوید. آن ها از وضعیت به وجود آمده به نفع خود استفاده می کنند و قصد دارند با شروع یک جنگ داخلی کنترل مترو ها را در اختیار خود درآورند . در آخر نیز bandits ها فقط گروهی از اراذل و اوباش می باشند که تنها هدفشان در مترو ها کشتن و غارت برای بقای خودشان است.

bandits ها در واقع نقش مهمی در خط اصلی داستان ندارند و وجود آن ها به این خاطر است که دنیای آخرین نور را خطرناک تر و جذاب تر جلوه دهند.

از آن گشته روایت داستانی که آخرین نور دارد بسیار جذاب می باشد. شما در این بازی با شخصیت های مختلفی دیدار می کنید که هم می توانند کمک حال شما باشند و هم دشمنی برایتان. چرا که در مترو ها فاصله ی بین خیانت و اعتماد از یک تار مو هم باریکتر است. به هر حال هر یک از شخصیت های بازی به لطف شخصیت پردازی عالیشان بسیار باور پذیر جلوه داده اند.

انصافا نویسندگان بازی در داستان این عنوان سنگ تمام گذاشته اند و با ایجاد تم فوق العاده ای که با لحظات ترسناک در هم آمیخته شده است سزاوار مدال طلا می باشند !

هر یک از شخصیت ها به نوعی در داستان تاثیر گذار هستند.

گیم پلی بهبود یافته:

گیم پلی آخرین نور بر پایه ی سه بخش مخفی کاری ، شوتر و بقا استوار شده است. اولین و مهم ترین ویژگی بازی در این است که این عنوان یک شوتر اول شخص را در هسته ی اصلی خود دارد. پس با این حال باید گفت که چگونه تمامی این عناصر مختلف گرد هم در آمده اند و توانسته اند این بازی را از سایر عناوین اول شخص بازار جدا کنند ؟ خوب در واقع این بخش های تیراندازی بازی نیست که باعث شده این عنوان متفاوت جلوه دهد ، بلکه ارزش جنبه های بقای بازیست که باعث شده مترو : آخرین نور ارزشی دو چندان را داشته باشد. در طول بازی به شما انتخاب های گوناگونی داده می شود تا شما بتوانید بفهمید که چگونه می توان از یک مکان پر از سرباز های دشمن جان سام به در برد.

بازی همان طور که اشاره شد انتخاب های متعددی به شما می دهد ، می توانید برای رد شدن از بین دشمنان و بدون کشتن حتی یک نفر ، از تاریکی به نفع خود استفاده کنید و با خاموش کردن چراغ ها و سوزاندن مدار ها ی برق و یا با استفاده از اسلحه ی صدا خفه کن ماموریت را به اتمام برسانید . اگر هم چندان به این روش علاقه ندارید با ایجاد یک آتش بازی حسابی می توانید همه را نابود کنید که البته با انجام این کار دشمنان بیشتری متوجه ی حضور شما خواهند شد.

مورد اعتماد ترین دوستتان در پیدا کردن راه ها همین نقشه ی در دستانتان می باشد

نکته ای که در مورد آخرین نور بسیار دوست داشتنی می باشد در این است که هر انتخاب نتیجه ای را نیز با خود به همراه خواهد داشت. با تکیه بر اسلحه و کشتن تمامی دشمنان شاید بتوانید مراحل بازی را سریع تر به اتمام برسانید ، اما مقدار زیادی از مهمات را هم هدر داده اید و شاید در مرحله ی بعدی همین مهمات هدر داده ی شما نقش اساسی را در زنده ماندنتان ایفا کنند.

در همین حال اگر روش یک شبح را می خواهید باید زمان بیشتری را صرف پاکسازی منطقه کنید. می توانید در سکوت مرگبار محیط به پشت یک نگهبان نزدیک شده و گلوی او را ببرید و سپس بی سر و صدا چاقویی را به سمت دشمنی دیگر پرتاب کنید. هر چند که زمان بیشتر به معنای از دست دادن تنفس می باشد و در جهانی که حتی یک نفس کالای با ارزش محسوب می شود باید از ماسک های ضد گاز برای زنده ماندن استفاده کنید و اگر این ماسک ها را نداشته باشید ، مرگ را در مقابل چشمان خود خواهید دید و مجبور هستید که از آخرین چک پوینت به انجام بازی بردازید. این دقیقا همان جایی است که برایتان جنبه های survival-horror نمایان می شود. هر چند با این نکته اشاره کرد که دشمنان بازی با این که هوش مصنوی خوبی دارند ولی اغلب کارهایی را انجام می دهند که باعث تعجبتان می شود و گیر کردن در قسمت خاص و در بیشتر مواقع حمله کردن به شما فقط از یک منطقه جزو همین ایرادات می باشد.

سرما ، کمبود اکسیژن و هزار و یک مصیبت دیگر. آیا وقت تسلیم شدن است ؟ … نه !

البته آخرین نور در کل یک بازی خطی می باشد ولی اگر به دنبال کاوش در محیط هستید باید از قبل بدانید که تا چه حد می توانید مقاومت کنید. به عنوان مثال اگر مهمات و ماسک های فیلتر به اندازه ی کافی نداشته باشید قادر نخواهید که به بخش های زیادی از بازی نفوذ کنید و دچار مشکلات زیادی خواهید شد. به عنوان مثال در یکی از بخش های بازی من مجبور شدم که به طور کل مرحله را از اول شروع کنم. چون در یکی از قسمت های بازی هیچ گونه مهماتی وجود نداشت و با توجه به تعداد دشمنان آن جا و همچنین با توجه به مقدار مهمات و گازهای فیلتری که داشتم عملا ادامه ی راه غیر ممکن بود.

البته این یک انتقاد منفی نیست بلکه از هر جهت مثبت می باشد. به این دلیل که این عنوان به شما نشان می دهد که یک بازی survival-horror باید چگونه باشد. بازیکنانی که در طول انجام دادن مراحل هوشمند نباشند مجازات خواهند شد و مجبور هستند که با یاد گرفتن از اشتباهات خود دوباره مراحل بازی را این بار با یک درک بهتر انجام دهند. در ابتدا شاید چندان متوجه ی  این که این بازی یک survival horror می باشد نشوید ، اما در ادامه و زمانی که به مناطق سخت تر می رسید جنبه های بقا برایتان نمایان می شود. خود من این عنوان را بر روی درجه ی سختی متوسط برای بار اول تمام کردم و چند سناریو در بازی وجود داشت که به دلیل برنامه ریزی ضعیف من ، مشکلات نسبتا زیادی را برایم به ارمغان آورد. با این حال با تجربه ای که در طول زمان آموختم در نهایت توانستم که این عنوان را با موفقیت به اتمام برسانم.

این هم از سیستم خرید و فروش. البته صاحباش این بار در قیمت های کالا ها منصف ترن !

اگر یک چالش واقعی را می خواهید پس درجه ی سختی Ranger برایتان بسیار مناسب می باشد . در این درجه ی سختی صبر و شکیبایی حرف اول را در بازی می زند و مهارت هایتان به بهترین نحو در بازی سنجیده خواهد شد. البته برای راحت تر شدن کار به مانند گذشته همچنان فروشگا ه هایی در سرتاسر بازی وجود دارند تا شما بتوانید برای خود گلوله ، اسلحه ، بسته های سلامتی و موارد بیشتر بخرید. مدیریت کردن بر روی منابع همان طور که گفته شد بسیار مهم می باشد چرا که اگر دیگر گلوله ای برایتان باقی نمانده باشد می توانید از پول به به عنوان مهماتی قدرتمند برای اسلحه ها استفاده کنید که مسلما با انجام چنین کاری دیگر توان خرید وسایل را نخواهید داشت.

درآخر آخرین نور در بخش ترسناک بودن نیز بسیار موفق عمل کرده است. اکثر بازی های این روز ها سعی می کنند که با روش های کلیشه ای و قابل پیش بینی شما را بترسانند اما مترو : آخرین نور در بیشتر لحظات ترسناک است و تنها ماندن در تونل های مترو و مواجهه با عنکبوت های غارها یکی از بهترین لحظات ترسناکیست که ضربان قلب شما را چندین برابر خواهد کرد. محیط های بیرونی بازی نیز با موسیقی وهم برانگیز شما را بسیار تحت تاثیر قرار خواهد داد و اتمسفر بی نظیری را ارایه می دهد. در محیط های بیرون هر آن باید ترس این را داشته باشید که موجودات پرنده  شما را گرفته و در چنگال خود قرار دهند.

آخرین نور به خوبی یک دنیای نابود شده را نشان می دهد.

زیباترین نما از نابودی :

حیرت انگیز تنها کلمه ای است که می توان در مقابل گرافیک بازی به کار برد. سازندگان با استفاده از موتور اختصاصی خود یعنی ۴A Engine توانسته اند به زیباترین شکل ممکن آخرالزمان را در یک بازی به ارمغان بیاورند.  نورپردازی به عنوان یکی از عناصر مهم بازی در همان نگاه اول توجه شما را بسیار جلب خواهد کرد. با نیم نگاهی به کورسویی از نور در دل تاریکی می توانید زیبایی های آن را با تمام وجود حس کنید و تلالو نور آن میان محیط همانند جادویی است که شما را جذب می کند و به عمق خود می کشاند. کیفیت بافتهای محیط هم بسیار خوب کار شده و همچنین کاراکتر های بازی دارای جزییات خوبی می باشند. البته مقداری نحوه حرکت کردن انیمیشن ها مصنوعی جلوه می دهد و همچنین ممکن است در برخی مواقع با دیوار های نامریی نیز روبرو بشوید که این ایراد در مواقعی که به دنبال پیدا کردن فیلتر های هوا می باشید برایتان مشکلاتی ایجاد خواهد کرد.  ولی در کل آخرین نور توانست به خوبی امتحان خود را در بخش گرافیک پس بدهد.

محیط های بیرون دارای انبوهی از مشکلات خطرناک تر است.

موسیقی های گوش نواز :

صداگذاری بازی در سطحیست که شما را راضی نگه دارد. دلیل این که می گوییم راضی به این علت است که طرز صحبت کردن بعضی از این افراد شاید برای عده ای ناخوشایند باشد ولی با پیشروی بیشتر به آن عادت خواهید کرد . صدای تمامی اسلحه ها نیز کاملا به مانند نمونه های واقعی طراحی شده است. موسیقی های بازی هم یکی از زیباترین بخش های آن می باشد که به هیچ وجه برای شما تکراری نخواهند شد . موسیقی های بازی در قلب و روح شما نفوذ می کند و شما را میخکوب خواهد کرد و در مراحل پایانی به اوج خود می رسد . با ید گفت که تیم سازنده دقیقا می دانسته که در چه لحظاتی از چه نوع موسیقی استفاده کند به گونه ای که شاهد موسیقی های زیبایی از تم های اکشن تا احساسی بوده ایم.

Metro: Last Light

در آخر باید گفت که مترو : آخرین نور یکی از بهترین و متفاوت ترین بازی هایی است که در این مدت عرضه شده و با اتمسفر بی نظیرش شما را غرق خود خواهد کرد. پس اگر یکی از افرادی هستید که در خرید این عنوان مردد هستید شک را کنار گذاشته و با خیالی آسوده اقدام به خرید بازی کنید چرا یکی از بهترین بازی ها را در این سال تجربه خواهید کرد.

اگر این گفته که “هنر برداشتی از زندگی است” درست باشد، پس هیچ یک از ما دوست نداریم در اکراین زندگی کنیم. بازی قبلی ۴A Games یعنی METRO 2033 فضایی به شدت متروک داشت که از روی کتابی با همین نام از دمیتری گلوخوسکی (Dmitry A. Glukhovsky) ساخته شده بود. این بازی در مسکو و با مضمونی آخرالزمانی اتفاق می افتاد که نجات یافتگان آن به سیستم زیرزمینی شهر پناه برده بودند که فضایی مرده و بی رنگ داشت. حالا این سازنده اکراینی ادامه ای برای بازی خود آماده کرده که METRO: Last Light نام دارد.

آقای دین شارپ (Dean Sharpe) تهیه کننده بازی می گوید: “امکان ندارد که این بازی بتواند جای دیگری به غیر از اکراین ساخته شود، چون اکراین جایی غمناک و خوف برانگیز است. اکراین به اندازه جهنم غمناک است، خصوصاً در زمستان. به تازگی من دستگاهی که نور خورشید مصنوعی تولید می کند، تهیه کردم تا روزی چند ساعت جلوی آن بنشینم تا مبادا سرانجام خودم را با گلوله بکشم.” واقعاً این دیدگاه فوق العاده ای در صنعت بازی است. این موضوع وقتی بیشتر مشخص می شود که نمایش METRO: Last Light همزمان با Saints Row پخش شد که در آمریکا ساخته می شود و ما با این دو بازی می فهمیم که آن ها در یک دنیای دیگر زندگی می کنند. اگر هنوز از فضای این بازی سر در نیاورده اید، پیشنهاد می کنیم METRO 2033 را تجربه کنید تا درک درستی از Last Light پیدا کنید که درست بعد از نسخه قبل اتفاق می افتد.

کار گلوخوسکی به قدری خوب بود که ادامه ای برای رمان خود با نام METRO 2034 بنویسد که در ابتدا اسم اصلی بازی هم همین بود، اما ساختار داستان طوری بود که برای یک بازی خوب عمل نمی کرد. پس سازندگان با کمک نویسنده شروع به نوشتن داستان کردند. داستان بدین شکل است که مردم هنوز زیر زمین گیر کرده اند و همه به نوعی منتظر مرگ هستند. آن ها وجود خود را آنقدر بی معنی می دانند که به سختی بیش از ۵۰۰ متر از جایی که به دنیا آمده اند، می روند. جنگ هنوز ادامه دارد و مجودات زیادی در شب، لرزه بر تن می اندازند. هیولاهای جهش یافته ای که خود اکراینی ها عادت دارند آن ها را موجودات غیر متعارف بنامند.

طبق گفته راوی داستان، هنوز رگه هایی از امید روی زمین پیدا می شود. هوا هنوز برای تنفس پاک نیست و استفاده از ماسک هوا همچنان ضروری است، ولی یخ ها در حال ذوب شدن هستند و شایعه شده که خورشید بر فراز آسمان آمده و نورش به قدری است که بشود به آن امید داشت. بازی روی PC نمایش داده شد که باز هم با گرافیک خیره کننده خود قدرت نمایی کرد. METRO 2033 بازی ای بود که صد درصد برای اجرا آن به یک کارت گرافیک جدید نیاز داشتید و دنباله آن هم به همین ترتیب است. چراغ قوه شخصیت اول، نوری به شدت واقعی تولید می کند و تاریکی نقشی اساسی را ایفا می کند. بخش مخفی کاری بازی بسیار قوی کار شده و در جای جای بازی اتفاق می افتد و Cut-Sceneهای طولانی هم برای بازی در نظر گرفته شده اند.

صداهای خوفناک و فریادهای روسی همچنان در بازی هستند. بزرگترین مشکل METRO 2033 در مکانیزم تیراندازی آن بود و به نظر می رسد که این موضوع اینبار به درستی اصلاح شده که خیلی عمیق تر و البته خشن تر کار شده است. محیط، پس از برخورد گلوله به خوبی واکنش نشان می دهد که در حین مبارزات این موضوع، محیط ها را خیلی واقعی نشان می دهد. این بازی همچنان در اصل یک Survival Horror است که تعداد زیادی اسلحه در آن وجود دارند و هنوز هم تیر به عنوان واحد پولی حساب می شود. اگر چه نیمی از بازی در زیر زمین اتفاق می افتد، ولی در سرتاسر بازی حس استرسی به سبک تم آخرالزمانی روسی ها در آن حس می شود . این بازی Mad Max و یا Fallout 3 نیست. دین شارپ می گوید: “فکر می کنم دید غربی ها به آخرالزمان بیشتر در رابطه با تکنولوژی و یا جنگ است.

این بازی بیشتر در مورد فرهنگ اکراین و روسیه و بیشتر وابسته به علم ماوراءالطبیعه است که پر از روح و جن است و این موضوعات بیشتر موارد داستان را شکل می دهند.” به نظر می رسد که همه چیز از جمله بازیسازی در اکراین فرق دارد. در حالیکه مقایسه های زیادی بین این بازی و بازی همشهری آن یعنی S.T.A.L.K.E.R وجود دارند، ولی بازی قبلی نشان داد که آن ها پتانسیل ساخت یک دنباله را هم دارند. قرار است در این شماره ایستگاه های جدیدی طراحی شوند و بخش چندنفره هم در بازی وجود داشته باشد که در بازی قبلی وجود نداشت. آن ها دلیل فقدان این بخش در بازی قبلی را نداشتن تیم کافی اعلام کرده اند. THQ به ۴A Games گفته که بازی را ادامه دهند و اینبار عنوانی بهتر بسازند و آن ها هم در عوض تبلیغات بسیار بهتری در زمینه بازاریابی انجام خواهند داد. شارپ می گوید: “امیدوارم مخاطبان غربی بیشتری را به بازی جذب کنیم. فکر می کنم نکاتی در بازیسازی اروپای شرقی وجود دارد که آمریکایی ها از آن خوششان بیاید.”

دو سال پیش شرکت THQ بازی جدید را در سبک FPS با نام Metro 2033 خلق کرد. این بازی توسط ۴A Game یکی از استودیو های خلاق و مبتکر در ساخت بازی ها در شرق اروپا، ساخته شد و توانست روح تازه ای را به بازی های شوتر اول شخص بدهد، شوتری که معدود شرکت هایی می توانند به اینگونه این بازی را بسازند. حال دوباره این بازی با نام Metro: Last Light آماده یادآوری لحظات نسخه قبلی و حال و هوای آخرالزمان است.

حدود یکی دو ماه پیش شرکت THQ از دنیای بازی محو شد و با فروش فرنچایز ها و عنوان های خود رسما ورشکستگی خود را اعلام کرد. یکی از این بازی ها Metro: Last Light می باشد که در آخر شرکت Koch Media این فرنچایز را خریداری کرد و ما به نوعی می توانیم Metro Last: Light را قربانی THQ نام ببریم.

این بازی برگرفته از رمان نویس معروف و شناخته شده روسی به نام دیمیتری گلوخوسکی ( Dimitry Glukhovsky ) است که پس از انتشار بازی Metro 2033 علاوه بر روسیه در اروپا و آمریکا و آسیا و دیگر نقاط جهان مشهور شد.

داستان بازی در مسکو پایتخت روسیه روی می دهد، جایی که ۲۰ سال از جنگ های اتمی گذشته است. مردم در قلب زمین گیر کرده اند و همگان به گونه ای منتظر چشیدن طعم مرگ هستند و آنقدر بودن خود را در این دنیا بی ارزش و بی معنی می دانند که دست به هرکاری می زنند. آن ها در اعماق زمین ( حدود ۵۰۰ متر ) فرو می روند و در آنجا برای حفظ بقا می جنگند.

در نسخه اول به نظر می رسید که بازی Metro 2033 دارای پایانی خوش می باشد ولی اینطور نیست، تازه اوایل کار است و همچنان سختی ها، تنگی ها، ترس ها و غم ها ادامه دارد. جنگ ها و نبرد ها همچنان ادامه دارد و خیلی از موجودات در شب های پر از تاریکی لرزه بر تن می اندازند. موجودات وحشناکی که رشد و تکامل شایانی داشته اند که به گونه ای می توان آن ها را هیولاهای غیر متداول نام ببریم.

هوای موسکو آنقدر با کثیفی آغشته شده است که تنفس کشیدن در آن به سختی مقدور است و استفاده از ماسک در هرمکان و برای هر شخص برای حفظ بقای انسان واجب است. امید هایی که یقین زیاد به آن داریم از راه می رسند و شایعه شده است که خورشید بر فراز آسمان پای گذاشته است و آنقدر می درخشد که امیدی در آن دیده می شود.

Artyrom از اشتباه خود احساس پشیمانی می کند و به دنیال چاره ای برای جبران این کار می گردد اما دیگر کار از کار گذشته است و دارک وانز ها در Metro: Last Light اینبار با یک هدف تعیین شده وارد می شوند . این هدف چیست ؟ فکر کنم متوجه شدید که هدف دارک وانز ها انتقام است. علل این انتقام این است که آرتیوم به حرف های کمک کننده دارک وانز ها بی اعتنایی کرد.

جو کامل دنیای آخرالزمان در این بازی تحصین برانگیز است و فضای مرده و ترسناک مترو به خوبی در بازی پیدا شده است. صداهای خوف انگیز و فریادهای روسی نیز در بازی دیده می شود، همچنین صداهای شخصیت ها نیز با لهجه روسی به کار رفته است و صداهای انفجار و باران بسیار دیدنی و لذت بخش است و کلا در بخش صدا مترو LL از انسجام فوقالعاده زیبایی برخوردار است.

بزگترین مشکل در Metro 2033 که نمی توان با آن کنار آمد، طریقه تیراندازی شخصیت ها بود که به احتمال زیاد روی این موضوع سازندگان به خوبی کار کرده اند تا به رفع آن بپردازند. به نطر می رسد که دیوار ها و محیط های سنگی پس از برخورد با گلوله واکنش نشان می دهند که این به خودی خود یک نکته مثبت برای مترو LL می باشد.

نیمی بازی در قلب زمین جاری است ولی حس بیم از مبادا سر رسیدن یک موجود وحشناک در بازی زیاد اتفاق می افتد و بیشتر بازی روی به علم ماوراء الطبیعه آورده است که داستان بازی را شکل بدهد.

علاوه بر Artyrom شخصیت دیگری به نام Khan نیز در بازی نقش آفرینی می کند و همراه شما در بازی به عنوان یک دوست کمک می کند تا ماموریت ها را به خوبی به پایان برسانید.

اسلحه ها در بازی زیاد تر شده است و شما می توانید تنها سه تا از اسلحه های مورد نظرتان را حمل کنید که یکی از آن ها کلت کمری و دو تا دیگر به احتمال خیلی زیاد کلاشنیکف و اس ام جی است. پناه گاه ها در مکان های بازی مجددا به کمک شما می آییند تا شما را کمی آسوده کنند، همچنین در این مکان ها، انسان ها، کودکان و سربازانی دیده می شوند که استراحت می کنند و یا خودشان را مجهز تر می کنند.

گرافیک بازی Metro 2033 را به یاد دارید؟! بی شک گرافیک بازی، چشم گیر و مورد توجه همگان قرار گرفته بود که مترو LL دست کمی از این موضوع ندارد و سازندگان موتور ۴A Engine را تقویت کرده اند تا بهتر از نسخه قبل شود.

نورپردازی در بازی نیز از اهمیت زیادی برخوردار است و در بعضی از مواقع نوری به جز چراغ فروزان دیده نمی شود که باید روی این مسئله سازندگان با اقتدار کامل کار کرده باشند. وجود مه و برف در بازی نیز فوق العاده زیبا است و همانند نسخه قبل چون داستان بازی در مکان های کوهستانی روسیه رخ می دهد، سازندگان وجود برف و مه در بازی را تایید کردند.راین گیم

در کل بازی Metro: Last Light عنوانی زیبا است که می توان با نگاه های مختلف به آن نگاه کرد. این بازی در سبک First Person Shooter می باشد که شاید با نگاهی دیگر می توان آن را در سبک Survival Horror و Open-World نیز تصور کرد. مترو LL بدون شک یکی از بازی های زیبا در سبک شوتر اول شخص است.

تصاویری از محیط بازی: